بررسی گذر از شبکه های مخابراتی قدیمی راه آهن به شبکه های نسل جدید

در این مقاله، نحوه گذر از شبکههای نسل قدیمی به شبکههای نسل جدید بررسی و تحلیل شده است. دو علت عمده برای این مهاجرت وجود دارد؛ اول اینکه تجهیزات مراکز تلفن فعلی راهآهن با توجه به استفاده از پروتکل TDM قدیمی و از رده خارج است وتوسعه شبکه فعلی برای نقاط جدید با توجه به عدم ساخت این تکنولوژی در بازار جهانی عملاً غیرممکن است، پشتیبانی و تأمین تجهیزات یدکی نیز اگر تاکنون متوقف نشده باشد، به زودی متوقف خواهد شد. از آنجا که تجهیزات موجود از پروتکل های TDM برای ارتباط استفاده می کنند و در این تکنولوژی از منابع شبکه استفاده بهینه نمی شود، عملاً مقدار زیادی از منابع شبکه انتقالفعلی راه آهن به هدر می رود و سرویسهایی که میتوان بر روی تجهیزات فعلی ارائه داد محدود بوده و سود آوری چندانی ندارند. دوم اینکه با توجه به موقعیت جغرافیایی ارتباطات در راهآهن و سیاست آزادسازی سرویسهای مخابراتی و واگذاری ظرفیت مازاد اینسرویسها، یکی از اهداف اصلی سرمایهگذاران در این حوزه، ایجاد شبکههای NGN برای سوددهی بالا، کاهش هزینهها و تسهیلهمگرایی در شبکهها و سرویسها میباشد. همانطور که در بخش مروری بر ادبیات سایر راهآهنهای دنیا خواهیم خواند در کشورهای نام برده به محض خصوصیسازی حوزه ارتباطات ریلی مقدمات مهاجرت از شبکههای PABX و PSTN به NGN برای اهداف سرمایهگذاری آغاز شده است. در این مقاله روشهای مختلف پیادهسازی تکنولوژی NGN برای کلیه مناطق راهآهن ایران بررسی گردید و با توجه به وجود زیرساخت دیتا و مراکز تلفن PABX موجود در راهآهن که منجر به کاهش بسیار هزینههای پیادهسازی میشود، روش پیادهسازی مهاجرت Migration پیشنهاد میگردد.

کلیدواژه ها:

NGN ، سوییچ مداری ، سوییچ بستهای ، مراکز PABX ، روش مهاجرت