ارایه مدل پیشبینی پتانسیل شیارشدگی آسفالت با استفاده از پارامترهای خروجی متراکمکننده ژیراتوری

شیارشدگی یکی از مهمترین انواع خرابی روسازیهای انعطافپذیر است که سالیانه مبلغ قابل توجهی از بودجه ترمیم و نگهدا ری روسازیهای آسفالتی، صرف ترمیم آن میگردد. ارایه طرح اختلاط مناسب نقش چشمگیری در کاهش این هزینهها دارد. سطح شماره یک از روش طرح اختلاط سوپرپیو برتریهای چشمگیری نسبت به روش مارشا ل دارد. اما در این سطح فقدا ن یک آزمایش ساده تعیین مقاومت نمونهها در مقابل تغییر شکل دائم کاملاً محسوس است. این در حالی است که اثبات شده تغییرشکل ماندگار، علت اصلی بهوجود آمدن شیار در آسفالت است. روشهای موجود ارزیابی پتانسیل شیارشدگی مخلوطهای آسفالتی اغلب پرهزینه بوده و در عین حال انجام آنها مستلزم صرف زمان زیادی است. پس باید با ابداع روشی ساده در مد ت زما ن کوتاه، با دقت بالا و با هزینه اندک، وضعیت نمونهها را از نظر شیارشدگی در آزمایشگاه ارزیابی نمود. در این تحقیق که بازهنسبتاً وسیعی از انواع مصالح سنگی، قیر، دانهبندی و فیلر را شامل میشود، مدل مناسبی برای نمایش تغییرات تنش برشی ژیراتوری پیشنهاد شده است. سپس با استفاده از پارامترهای این مدل و شیب تراکم ژیراتوری، یک مدل ریاضی جهت تخمین عمق شیار ناشی از ویلتراک ارایه گردید. صحت این مدل توسط شبکه عصبی مصنوعی و الگوریتم ژنتیک نیز مورد تأییدقرارگرفته است. با استفاده از این مدل میتوان همزمان با ساخت نمونه جهت تعیین میزان قیر بهینه در آزمایشگاه، پتانسیل شیارشدگی آسفالت را نیز ارزیابی نمود. بدین ترتیب گذشته از این که نیازی به تهیه تجهیزات گرانقیمت انجام آزمایش شیارشدگی نمیباشد، در زمان ارایه طرح اختلاط مناسب نیز کاهش قابل ملاحظهای بهوجود خواهد آمد.

کلیدواژه ها:

پتانسیل شیارشدگی ، منحنی تنش برشی ژیراتوری ، دستگاه شیارافتادگی ، شبکه عصبی مصنوعی ، الگوریتم ژنتیک