بررسی نقش تعدیل کننده قابلیتهای نوآوری تکنولوژیکی در رابطه بین ائتلافهای استراتژیک وتوسعه محصول جدید مورد مطالعه: شرکتهای دارویی و بهداشتی ایران

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر ائتلافهای استراتژیک بر توسعه محصول جدید و نقش تعدیلگر قابلیتهای نوآوری تکنولوژیکی شرکتهای دارویی و بهداشتی ایران میباشد. در این تحقیق سه گروه از ائتلافهای استراتژیک بدون سرمایه گذاری مشترک شامل اخذ لیسانس،همکاری شرکتهای فعال در صنایع دارویی و بهداشتی و همکاری با دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی کشور مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه آماری مورد بررسی شرکتهای فعال در صنعت دارویی و بهداشتی در سطح کشور، شامل 931 شرکت میباشد. متدولوژی مورد استفاده در این پژوهش از نظر هدف، کاربردی بوده و با استفاده از طرح تحقیق پیمایشی )میدانی( دادههای مورد نیاز جمع آوری و در قالب مدل معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافتههای حاصل از آزمون فرضیههای مطرح شده در این تحقیق نشان دهنده آن است کهبطور کلی ائتلافهای استراتژیک از طریق اخذ لیسانس و همکاری با دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی تاثیر مثبت و معنیداری بر توسعه محصول جدید در شرکتهای دارویی و بهداشتی دارد. اما در رابطه با همکاری شرکتهای داخلی این تاثیر مشاهده نگردید. قابلیتهای نوآوری تکنولوژیکی در شرکتهای دارویی و بهداشتی میتواند، رابطه بین همکاری با دانشگاهها و توسعه محصول جدید را تعدیل نماید، این بدینمعناست که هر چقدر قابلیتهای تکنولوژیکی یک شرکت تولید کننده دارو و مواد بهداشتی در ایران بالاتر باشد امکان بهره مندی از منافع حاصل از همکاری با دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی بیشتر خواهد بود. در صورتیکه این متغیر نقش تعدیلگری بر رابطه بین اخذ لیسانس تولید محصول از شرکتهای خارجی و همچنین همکاری با شرکتهای داخلی و توسعه محصول جدید ندارد

کلیدواژه ها:

ائتلافهای استراتژیک ، قابلیتهای نوآوری تکنولوژیکی ، توسعه محصول جدید