پدافند غیر عامل در کشاورزی با طراحی شبکه مردمی توسعه پرورش مرغ بومی در ایران با تاکید برخراسان رضوی

طی سالهای 1340 تا 1350 با ورود مرغ خارجی به کشور خسارات شدید را به مرغان بومی تحمیل شد وجمعیت مرغان در بعضیمناطق تقریبا منقرض شد.از سال 1358 توسعه پرورش مرغ بومی در دستور کار جهاد سازندگی سابق قرار گرفت وجهاد کشاورزی نیزموضوع را پی گیری نمود لیکن نتیجه اقدامات انجام شده مطلوب نبود.ادر شرایط فعلی با موضوع مهم پدافند غیر عامل در کشاورزی،استفاده از ظرفیت های داخلی به دلیل وابستگی شدید واحدهای صنعتی به واردات حائز اهمیت می باشد درمقاله حاضر به منظورارائه راهکار اجرایی برای توسعه مرغ بومی و اجرایی شدن پدافند غیر عامل در زیربخش طیورداده ها ازطریق مصاحبه کیفی جمعآوری شده و با روش تحلیل سوات بحث شده است.یافته هانشان می دهد که عدم توفیق ها در 34 سال گذشته ناشی از عدم اتخاذرویکردها مشارکت مردمی میباشد بدلیل عدم ساختار مناسب طرحهای اجرایی،متاسفانه جمعیت ساکن همواره مازاد غذای خانوارروستایی تبدیل به زباله نموده وضایعات کشاورزی و دامی به درستی استفاده نمی کند.برای استفاده بهینه از مازاد غذای خانوار وضایعات محصولات کشاورزی واز سوی دیگر تولید محصول سالم وکاهش وابستگی کشور به دان 2سناریوی مردمی توسعه مرغبومی پیشنهادشده است تا هم تعداد وپراکنش پرورش دهندگان با نظارت بخش خصوصی ومسئولین محلی جهش قابل توجه داشتهباشدوهم هر خانوار روستایی بدون وابستگی به سیستم دولتی به اعتبار بانکی به واحد کوچک پرورش مرغ( 20 قطعه)وتولیدات مرغبومی تبدیل شود.