رابطه احساس تنهایی با اعتیاد به تلفن همراه

مقدمه و هدف: تلفن همراه یکی از مهمترین فن اوری های ارتباطی و اطلاعاتی بوده و احتمالا از جمله مواردی باشد که در طول چند سال گذشته با توجه به نوآوری های تکنولوژیکی تاثیرات اجتماعی و کاربری عمومی اکثریت غالب جمعیت به یکی از وسایل ارتباطی فراگیر تبدیل شده است. در مجموع مطالعات کمتر به پیامدهای روان شناختی احتمالی استفاده از تلفن همراه به ویژه وابستگی به آن به دلیل استفاده خیلی زیاد از آن وسیله توجه شده است. لذا در این تحقیق به بررسی رابطه سه رگه تاریک شخصیت (خودشیفته، ضد اجتماعی و ماکیاولی) با شوخ طبعی پرداخته شد. روش: جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی هستند که در سال تحصیلی 93-92 مشغول به تحصیل بودند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ا ی 100 نفر (شامل 50 مرد و 50 زن) انتخاب شدند و پرسشنامه های احساس تنهایی و اعتیاد به موبایل را تکمیل نمودند. یافته ها: نتایج نشان داد بین احساس تنهایی و اعتیاد به تلفن همراه همبستگی مثبت معناداری وجود دارد. در تبیین این رابطه مثبت می توان چنین گفت که سن یک همبسته مهم احساس تنهایی است. برخلاف تصور عموم، اوج احساس تنهایی در دوران تنهایی در دوران پیری نیست بلکه احساس تنهایی در نوجوانی به اوج خود می رسد همچنین برای تعیین قدرت پیش بینی کنندگی متغیرها از تحلیل رگرسیون استفاده شد. بحث: با توجه به رابطه مثبت احساس تنهایی با اعتیاد به موبایل می توان گفت افرادی که احساس تنهایی می کنند بیشتر در معرض اعتیاد به تلفن همراه قرار دارند. ولی افراد دارای رگه های ضد اجتماعی و ماکیاولی از ابعاد شوخ طبعی به میزان کمتری استفاده می کنند.

کلیدواژه ها:

احساس تنهایی ، اعتیاد به تلفن همراه