مشخصات کانونی سیستم خودی اقبال

مهفوم خودی که بنیاد اندیشه اقبال لاهوری می باشدف در اندیشه وی دارای معنای وسیع و گسترده ای است. وی این اصطلاح را در مفهوم بازیابی خویشتن آدمی و خودآگاهی او نیز حرکت او در مسیر توانایی های روحی خود می داند. این اصطلاح که بیانیه فکری او را در بر می گیرد، با اندیشه بیدارگرانه او درآمیخته شده، در چرخه اندیشه او مفهومی خاص به خود گرفته است. در اندیشه اقبال فرایند تحول آدمی در هستی در سه مرحله صورت می گیرد که مرحله نخست ان اطاعت از فرامین خداوند و مرحله دوم آن، ضبط نفس و خویشتنداری از مناهی و محرمات شرع و اخلاق و مرحله سوم این فلسفه، مقام نیابت الهی است که در این مقام، آدم به عنوان مظهری از صفات الهی بر طبیعت مسخر می شود. این مقاله به تبیین خطوط فکری و فلسفی - عرفانی اندیشه اقبال می پردازد.

کلیدواژه ها:

خودی ، عشق ، تحول ، اطاعت ، خوشتنداری ، و نیابت الهی