کنایات در اوستا

کنایه یکی از صناعات ادبی است که طی ان از ترکیب چند لفظ یا طرح یک جمله، مفهومی دو گانه به خواننده ارائه می گردد. ظاهر عبارت هر جند دارای معنای منطقی است، اما مقصود گوینده نیست. کنایه بیش از سایر صنعت های ادبی با فرهنگ و باورهای جامعه در ارتباط است. در این مقاله کنایات در اوستا (کتاب مقدس زردشتیان)، از جهت تعداد، نوع ساخت، و درجه ی وضوح و خفا بررسی شده اند. کنایات اوستا، بیشتر چنبه های توضیحی دارند و به منظور پرهیز از تکارر و ذکر مستقیم نام چیزها بیان می شوند. خواننده با توجه به بافت متن و سنت های دینی به راحتی معنای ثانویه ی آن ها را درک می کند. از این نظر، در اوستا کوششی در جهت پوشیده سخن گفتن، به کار نمی رود.

کلیدواژه ها:

صناعات ادبی ، کنایه ، اوستا