اثرتوام الیاف شیشه و الیاف پلی پروپیلن برخصوصیات مکانیکی بتن های خودتراکم

بتن خودمتراکم (Self-Compacting Concrete) یک فنآوری نوپا در عرصه ساخت و ساز دنیاست. این نوع بتن که کارائی بسیار بالایی دارد میتواند تحت اثر وزن خود و بدون جدا شدن دانه ها در میان انبوه اجزای سازه ای جریان یابد که این ویژگی کمک بسزائی در اجرای اعضای سازه ای با تراکم زیاد آرماتور مینماید. از سوی دیگر استفاده از انواع مختلف الیاف می تواند موجب بهبود برخی خواص مکانیکی و دینامیکی بتن و همچنین باعث کاهش ترک خوردگی بتن شود. در این تحقیق آزمایشگاهی اثر جداگانه و توأم الیافهای مختلف (پلیپروپیلن و شیشه) بر خواص مکانیکی (مقاومت فشاری، کششی، خمشی،انرژی پذیری(طاقت)و مدول الاستیسیته) و رئولوژی (L-BOX، جریان اسلامپ، T50) بتن خودتراکم بررسی می گردد .بدین منظور 10 طرح اختلاط شامل 3 سری A و B و C که به ترتیب سری A و B حاوی الیاف پلی پروپیلن: 0/1، 0/2 و 0/3 درصد حجمی و شیشه: 0/1 و 0/2 و 0/3 درصد حجمی و در نهایت سری C به بررسی اثر توام الیاف پلی پروپیلن و شیشه با سه درصد مختلف پرداخته شده است. بررسی نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که حضور توأم الیاف شیشه و پلی پروپیلن سبب افزایش مقاومت کششی و خمشی بتن خود تراکم شده و سبب افزایش قابل توجهی در چقرمگی بتن می شود.