مجلس شورای اسلامی و سیاست گذاری در ایران (1359-1387)

این مقاله با استفاده از نظریه ساختار- کارگزار و روش تحلیل ساختارهای قانونی و مطالعه کنش های کارگزاران با طراحی و کاربست یک مدل مفهومی- نظری به بررسی عوامل مؤثر بر نقش مجلس شورای اسلامی در فرایند سیاست گذاری در ایران و میزان اثر گذاری آن در این فرایند می پردازد. در چارچوب نظریه ساختار- کارگزار، نقش مجلس در سیاست گذاری متأثر از دسته ای از ساختارها و کنشگران است. ساختارها شامل اختیارات و صلاحیت های مجلس، سازمان درونی مجلس، چگونگی توزیع قدرت در نظام سیاسی و ساخت های بیرون از مجلس اما مؤثر بر آن و ک نشگران شامل رئیس مجلس، رئیس قوه مجریه، نمایندگان و گ روه های نفوذ هستند. دادهای موجود و گردآوری شده و کاربست آنها در چارچوب نظریه ساختار و کارگزار و مدل مفهومی مقاله نشان می دهد مجلس در فرآیند سیاست گذاری ایران تعیین کننده نیست، اما اثرگذار است.

کلیدواژه ها:

مجلس شورای اسلامی ، ایران ، سیاست گذاری ، ساختارها و کنشگران