اثرگذاری تحولات سیاسی و اجتماعی قرن پنجم بررفتار و گفتار ابوسعید ابوالخیر

در آستانه قرن پنجم، خراسان به عنوان کانون اصلی تحولات سیاسی، در نا امنی و فقر و پریشانی به سر می برد و عدم ثبات سلاطین و امیران، به تضییع هر چه بیشتر حقوق مردم و رواج فرهنگ ریا و چاپلوسی منجر می گردید؛ در حالی که اغلب اندیشمندان و عالمان رسمی، یا بازیچه دست صحنه گردانان قدرت و سیاست بودند، و یا در گوشه عافیت نشسته و مهرسکوت و تمکین برلب داشتند. اما ابوسعید ابوالخیر به عنوان عارفی اجتماعی، با تکیه بر رفتار و گفتاری محبت آمیز و آمیخته به طنز، و با اشرف بر ضمیر و اندیشه دیگران، در مسیر مقابله با ریا و ظاهر سازی، هدایت و به راه آوردن ستم پیشگان، و همچنین حمایت از مردم درمانده، واکنش های مناسبی از خود نشان می داد. در این مقاله با استناد به آنچه از ابوسعید در اختیار داریم، سعی کرده ایم تا به بررسی ارتباط و تناسب میان حوادث و واقعیت های جاری آن روزگار، و عکس العمل ها و رفتارهای ابوسعید بپردازیم، و نوع و میزان تأثیر پذیری او را از مسائل و اتفاقات سیاسی و اجتماعی نشان بدهیم.

کلیدواژه ها:

ابوسعید ابوالخیر ، جامعه ، عرفان ، محبت