شناسائی ظرفیت بخشهای مزیت دار اقتصادی استان سمنان طی برنامه چهارم توسعه

رشد و توسعه مناطق مختلف از مسایل اساسی تئوریهای اقتصاد منطقه ای محسوب می شود. تجزیه وتحلیل روند تولید و ساختار آن در سطوح مختلف کشور مستلزم شناخت دقیق استعدادها و توازن بالقوهبخش هاو ترکیب آن در مناطق می باشد تا بتوان سیاستگذاری و برنامه ریزی متعادلی را در هر یک ازبخشها و مناطق کشور محقق ساخت. درهمین راستا در این مقاله با استفاده از روش انتقال-سهم و شاخصضریب مکانی (LQ) ضمن بررسی عملکرد اقتصادی استان سمنان به تشخیص بخشهای مزیت دار و پایه ای9838 پرداخته شد. نتایج نشان می دهد بخشهای تامین آب ، برق و گاز - استان،طی دوره زمانی 9831طبیعی ، ماهیگیری ، بهداشت و سایر خدمات اجتماعی شخصی و خانگی دارای اثر سهم منطقه ای مثبتبوده که بیانگر مزیت نسبی بخشها می باشد و به دلیل اینکه اثر انتقال کل آنها بیشتر از اثر ملی مربوطهمی باشد این بخشها از بیشترین امکانات و فرصتها جهت خلق ارزش افزوده ، برخوردار می باشند و بعنوانمحرکهای رشد اقتصادی استان محسوب می شوند .در سال 9831 فعالیتهای کشاورزی -شکاروجنگلداری،صنعت ،ساختمان ،اداره امورعمومی -خدمات شهری،آموزش ،بهداشت ومددکاری اجتماعی ، ) بعضی از زیر بخشها ( از بین فعالیتهای پانزده گانه جزء فعالیتهایپایه ای ) صادراتی ( استان محسوب می شوند

کلیدواژه ها:

استان سمنان ، مزیت نسبی ، انتقال_سهم ، ضریب مکانی و اثر منطقه ای