بررسی واکنش ارقام مختلف گیاه همیشه بهار به تنش خشکی در شرایط اعمال ورمی کمپوست

به منظور بررسی واکنش ارقام مختلف گیاه همیشه بهار به تنش خشکی در شرایط اعمال ورمی کمپوست، آزمایش گلدانی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال زراعی 92-1391 در تربت حیدریه انجام شد. تیمارها شامل 7 رقم گل همیشه بهار (پر پر اصفهانی، کم پر اصفهانی، پر پر تهرانی، کم پر تهرانی و Faron F1 و F2 زرد و نارنجی Orange King) ، دو سطح کود ورمی کمپوست ( 0 و 50 درصد حجمی) و سطوح تنش کمبود آب (آبیاری تا دستیابی به حد ظرفیت زراعی، 25 و 50 درصد حد ظرفیت زراعی) بودند. نتایج نشان داد که با اعمال ورمی کمپوست ارتفاع ساقه، طول میانگره، قطر کاپیتول و تعداد کاپیتول به طور معنی داری افزایش یافت. اثر سطوح مختلف آبیاری فقط بر ارتفاع ساقه و طول میانگره تاثیر معنی داری داشت، به گونه ای که بیشترین مقدار این صفات در شرایط آبیاری در محدوده ظرفیت زراعی حاصل شد. همچنین واریته های مختلف از نظر طول میانگره تفاوت آماری معنی داری داشتند. بیشترین طول میانگره در رقم Foren حاصل شد. با اعمال ورمی کمپوست، میزان پرولین کاهش یافت ولی درصد اسانس گیاه افزایش پیدا کرد. این خصوصیات کیفی تحت تاثیر نوع واریته قرار نگرفتند. اثر سطوح مختلف آبیاری بر مقدار پرولین و درصد اسانس از نظر آماری معنی دار بود. با افزایش تنش خشکی، میزان پرولین، روند افزایشی نشان داد اما درصد اسانس از روند معکوس تبعیت کرد. به طور کلی، بالاترین مقادیر این صفات در تیمار تلفیقی 50 درصد حجمی ورمی کمپوست و عدم اعمال تنش خشکی حاصل شد.

کلیدواژه ها:

طول میانگره ، درصد اسانس ، پرولین ، ظرفیت زراعی