واکنش رقابت گندم و خردل وحشی به سطوح نیتروژن در شرایط تنش شوری

رقابت گندم و خردل وحشی تحت شرایط مختلف شوری و سطوح کود نیتروژن، در دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان (رامین)، طی یک آزمایش گلدانی در سال زراعی 92-1391 تحت بررسی قرار گرفت. فاکتورهای مورد بررسی شامل سطوح نیتروژن (صفر، 60، 120 و 180 کیلوگرم) و سطوح شوری آب آبیاری (صفر، 3، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر) در نظر گرفته شد. بیشترین ماده ی خشک گندم در تیمارهای 120 و 180 کیلوگرم نیتروژن و بدون شوری به دست آمد. هنگام مصرف 120 کیلوگرم نیتروژن، اثر شوری بر ماده ی خشک گندم معنی دار نبود. کمترین مادهی خشک گندم نیز در تیمار بدون مصرف نیتروژن و شوری 9 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. افزایش مصرف نیتروژن در شرایط شوری در آزمایش حاضر موجب کاهش اثر منفی تنش شوری بر ویژگی های رشد و فیزیولوژیک گندم گردید. با این حال این موضوع در رقابت گندم با خردل وحشی تحت تأثیر قرار گرفت به گونه ای که افزایش بیش از حد نیتروژن سبب کاهش توان رقابت گندم در برابر علف هرز گردید و نیز نتوانست از کاهش رشد گندم در سطح بالای شوری بکاهد.

کلیدواژه ها:

درصد رطوبت نسبی ، شاخص سطح برگ ، پایداری غشا ، ماده ی خشک