تعیین نسبت مناسب ترکیب آب زیرزمینی و آب سطحی برای آبیاری فضاهای سبز و بررسی قابلیت استفاده از گیاهان مقاوم به شوری

موضوع کم آبی در اکثر مناطق خشک و نیمه خشک مشکل بزرگی به شمار می رود که اکثر فعالیت های عمرانی از جمله توسعه فضای سبز شهری را با مشکل مواجه می کند. با توجه به اینکه یکی از بزرگترین مصرف کنندگان آب در شهرها، فضاهای سبز هستند، بکارگیری روش های مقابله با کم آبی می تواند یکی از راه حل های مناسب گسترش بهینه فضای سبز باشد. یکی از عوامل محدودکننده گسترش فضای سبز، کمبود منابع آب قابل دسترس می باشد. از طرف دیگر، گسترش فضای سبز فعلی برای دستیابی به استانداردهای جهانی سرانه فضای سبز شهری، موجب افزایش پوشش گیاهی موجود می شود که خود به معنی افزایش نیاز به منابع آب است، از این رو باتوجه به اقلیم خشک و نیمه خشک کشور و محدودیت های تامین منابع آب، الزم است راهبردهای مدیریت فضای سبز شهری به گونه ای تغییر کند که سازگار با اهداف درازمدت مدیریت شهری در طراحی، ایجاد و نگهداشت فضای سبز باشد. از جمله راهکارهای گوناگونی برای مواجهه شدن با این شرایط عبارتند از مدیریت منابع آب و آبیاری فضای سبز، انتخاب و کاشت گونه های گیاهی مقاوم به خشکی و مناسب با اقلیم منطقه، عملیات اصلاح خاک، هرس و کنترل علف های هرز و مدیریت در توسعه فضای سبز نام برد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، کم آبی ، منابع آب ، گونه های گیاهی