بررسی تاثیر قارچ کشهای مختلف در کاهش میزان پوسیدگی ریشه چغندر قند

پوسیدگی ریشه چغندر قند یکی از معضلات مهم فرآوری چغندرکاران می باشد. روش های متعددی جهت کنترل بیماری پیشنهاد گردیده از جمله آنها استفاده از سموم شیمیایی است. در این آزمایش تعدادی قارچ کش مجاز در کشور برای کنترل بیماری های پوسیدگی ریشه چغندر قند در دو مرحله سمپاشی به دو روش نشتی و مه پاشی مورد استفاده قرار گرفت. این پژوهش در قالب آزمایشی بصورت فاکتوریل دو عاملی به طوریکه فاکتور (A): قارچکش های مختلف شامل (قارچ کش رورال تی اس ، توپاس، فلنت، متالاکسیل+ مانکوزب و راکسیل و بدون قارچ کش(شاهد) در 6 سطح و عامل (B): روش کاربرد قارچ کش ها (نشتی و مه پاشی) در 2 سطح، در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی در 3 تکرار در سال 1388 انجام شد. رقم مورد استفاده جلگه (حساس نسبت به پوسیدگی ریشه ) بود. نتایج جدول آنالیز واریانس برای درصد آلودگی به پوسیدگی ریشه نشان داد که اختلاف معنی داری بین روش های مختلف کاربرد وجود ندارد. درصد آلودگی به پوسیدگی ریشه با روش نشتی با متوسط 39/07 درصد آلودگی کمتر از روش محلول پاشی با 40/63 درصد بوده است. بین کاربرد سموم مختلف قارچکشها نیز اختلاف معنی داری وجود نداشت اما مقایسه گروهی مصرف قارچکش با متوسط 38/79 درصد آلودگی نسبت به عدم مصرف آن (شاهد) به میزان 45/07 کاهش نشان میدهد بطوریکه کاربرد دو قارچکش راکسیل با 33/45 درصد ومخلوط متالاکسیل با مانکوزب با 37/56 درصد آلودگی بیانگر تاٌثیر مثبتی از کاربرد آنان نسبت به شاهد با 45/07 درصد آلودگی بوده است. نتایج آنالیز واریانس و مقایسه میانگین اثر متقابل روش کاربرد سموم در قارچ کشهای آزمایش بررسی تاثیر قارچ کشهای مختلف در کاهش میزان پوسیدگی ریشه چغندر قند نشان داد که تاثیر سموم راکسیل و فلنت در روش کاربرد سموم به روش محلول پاشی بهتر از شاهد و سموم رورال تی اس و توپاس و مخاوط متالاکسل و مانکوزب بهتر بوده است و در روش نشتی کاربرد مخاوط متالاکسل و مانکوزب کمترین درصد آلودکی با 30/55 را به خود اختصاص داد.

کلیدواژه ها:

قارچ کش ، نشتی ، مه پاشی و چغندر قند