نگرش کارکنان به رئیس خود به عنوان رهبر یا مدیر بر رضایت شغلی کارکنان جمعیت هلال احمر شهرستان ایلام

در جهان امروز توانمندی، قدرت اقتصادی و رفاه هر کشوری در گرو استفاده بهینه از امکانات، صنایع و نیروی انسانی آن کشور است. در این راستا هر چهنیروی کار شایسته تر و کارآمد تر باشد، پیشرفت و توفیق آن کشور در عرصه های گوناگون اقتصادی و اجتماعی بیشتر خواهد بود. رضایت شغلی کارکنانمهمترین عامل در بالابردن توانایی و عملکرد کارکنان می باشد و نقش رهبری در این بین بسیار حیاتی است چون نیاز به مدیریت و رهبری در همه زمینههای فعالیت های اجتماعی،امری محسوس و حیاتی است. این نیاز، به ویژه در ایجاد نگرش مثبت در کارکنان اهمیت بسیار دارد. این پژوهش به دنبالپاسخ به این سوال است که آیا نگرش کارکنان به رئیس خود به عنوان رهبر یا مدیر بر رضایت شغلی آنان تأثیر دارد؟ جامعه آماری این پژوهش را 205نفر از کارکنان سازمان هلال احمر ایلام تشکیل می دهد. فرضیات پژوهش با آزمون همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج بیانگررابطه مثبت نگرش کارکنان به رئیس به عنوان رهبر با مؤلفه های رضایت از شغل، انگیزههای ارتقاء و رضایت از محیط و شرایط کاری و عدم رابطه معناداربا مؤلفه های رضایت از همکاران، رضایت از سرپرست مستقیم و رضایت از حقوق و دستمزد و رابطه منفی نگرش کارکنان به رئیس به عنوان مدیر بامؤلفه های رضایت از شغل، انگیزههای ارتقاء و رضایت از محیط و شرایط کاری و عدم رابطه معنادار با مؤلفه های رضایت از همکاران، رضایت از سرپرستمستقیم و رضایت از حقوق و دستمزد می باشد.

کلیدواژه ها:

نگرش کارکنان به رئیس به عنوان مدیر یا رهبر ، رضایت شغلی ، انگیزه های ارتقا