ارزیابی سبکهای خلق دانش در سازمانهای دولتی استان تهران

سازمانها در قرن بیست و یکم بر توانایی ذهنی کارکنان خود برای بهکارگیری استعدادها و خلق دانش متمرکز شده اند و علی رغم شناسایی دانش به عنوان مهترین منبعمزیت رقابتی، تحقیقات کمی در مورد راهبردهای خلق دانش در سازمانها متناسب با تغییرات محیطی وجود دارد. هدف اصلی از این مقاله واکاوی راهبرد خلق دانش درسازمانهای دولتی است که بر مبنای مدل «چوی و لی» صورت گرفته است. حجم نمونه براساس فرمول کوکران 43 سازمان انتخاب و در هریک از 5 تا 15 پرسشنامه توزیع گردید که جمعاً 20 سازمان پرسش نامه های توزیع شده را تکمیل کردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه «چوی ولی» استفاده شده است، نتایج تحقیق نشان میدهد که ترکیبی از هر چهار سبک خلق دانش (ترکیب، درونی سازی، برونی سازی، و اجتماعی کردن) در سازمانهای دولتی استان تهران مورد استفاده قرار می گیرد، البته سبک ترکیب کاربرد بیشتری از سایر سبکها دارد. درضمن، میزان کاربرد این سبکها زیر میانگین متوسط است.

کلیدواژه ها:

خلق دانش ، ترکیب ، درونیسازی ، برونیسازی ، و اجتماعی کردن