ترکیب مدل های تحلیل پوششی داده ها (DEA) و تحلیل سلسله مراتبی (AHP) برای مکان یابی نیروگاه ها خورشیدی در ایران با داده های غیر قطعی

در این تحقیق رویکرد ترکیبی تحلیل پوششی داده ها و فرایند تحلیل سلسله مراتبی جهت بهینه سازی موقعیت جغرافیایی نیروگاه های خورشیدی در ایران مد نظرقرارگرفته است. اجرای رویکرد ارائه شده، سیاست گذاران انرژی را برای انتخاب مکان بهینه جهت ساخت نیروگاه خورشیدی با کمترین هزینه ممکن قادر می سازد. در تحقیقحاضر ابتدا شاخص های تاثیرگذار بر انتخاب مکان بهینه نیروگاه های خورشیدی شناسایی شده است. جهت شناسایی و استخراج اولیه این عوامل از مطالعات کتابخانه ای وپژوهش های محققان استفاده گردیده است. همچنین برای وزن دادن به شاخص ها از 5 پرسشنامه بر اساس رویکرد سلسله مراتبی فازی که به صورت مقایسات زوجی طراحیشده، استفاده گردید. سپس جهت یافتن کارایی واقعی تر از بین 20 شهر انتخابی وزن ها به روش ناحیه اطمینان محدود می شوند. سپس با در نظر گرفتن عدم قطعیت بر دادههای ورودی و خروجی در مدل تحلیل پوششی داده ها، از رویکرد بهینه سازی استوار استفاده شده است. بنابراین با توجه به شاخص ها و موقعیت های مکانی و جغرافیایینیروگاه های خورشیدی و همچنین محدود کردن وزن ها، شهرستان بیرجند نسبت به سایر شهر ستان ها بیشترین کارایی جهت تاسیس نیروگاه خورشیدی در ایران را به دستآورده است.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، تحلیل پوششی داده ها (DEA) ، رویکرد بهینه سازی استوار ، فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی (FAHP)