تجلی معماری داخلی و تزیینات، در خانه های سنتی ایران

یافتن مکانی برای سکونت و احساس آسایش در آن، یکی از اساسیترین و مهمترین نیازهای بشر در طول تاریخ بوده است. خانه به عنوان عنصری که تامین کننده این نیاز است، دارای اهمیت خاصی میباشد. با نگاهی به معماری سنتی ایران نیز، نقش و جایگاه ویژه خانه به عنوان عنصری مهم در معماری آشکار می شود. در طراحی خانه های سنتی ایران از الگوهایی استفاده شده است که این الگوها متاثر از عوامل متعددی از جمله اقلیم، فرهنگ و ... می باشد. یکی از عوامل مذکور، فرهنگ فردی و جمعی مردمانی است که دراین خانه ها و جامعه می زیسته اند. چیدمان و سلسله مراتب فضایی، معماری داخلی و استفاده از تزیینات متناسب با فرهنگ و هویت ایرانی در خانه های سنتی ایران، این خانه ها را از خانه های معاصر که کارکرد آن تنها به ایجاد سرپناه محدود می شود، متمایز می سازد. سبک معماری داخلی و عناصر تزئینی یکی از عوامل هویت بخش به معماری ایران بوده است. این عناصر که دارای تکنیک ها و شیوه های ساخت و اجرای گوناگون بوده اند متاثر از اقلیم و فرهنگ هر منطقه ای دارای ویژگی های گوناگونی هستند. انواع عناصر تزیینی از قبیل آجرکاری، گچبری، کاشی کاری، آینهکاری و ... از نمونه هایی هستند که به وفور در خانه های سنتی ایرانی یافت میشوند و به فراخور اقلیم، برخی از این عناصر تزیینی در بدنه های خارجی بنا و برخی دیگر که در مقابل عوامل اقلیمی کم مقاومت تر می باشند، در فضاهای داخلی مورد استفاده قرار می گرفتند. این نوشتار قصد دارد که به مرور ویژگی های معماری داخلی و تزیینات خانه های سنتی ایران، که در معماری معاصر ما به فراموشی سپرده شده اند، بپردازد.

کلیدواژه ها:

خانه سنتی ، فرهنگ ، عناصر تزیینی ، معماری داخلی ، هویت