تأثیر چیدمان و طراحی داخلی محیط های درمانی بر کیفیت فضایی ادراکی توسط کاربران

این مقاله در جستجوی پاسخ به این سوال است که آیا در طراحی داخلی یک محیط پرازدحام درمانی، نحوه ی چیدمان و تعریف فضا می تواند بر ارزیابی های ادراکی و میزان رضایت کاربران از محیط، تأثیرگذار باشد یا خیر. تعریف فضایی خاص مطالعه شده در این تحقیق، فضای انتظار مراکز درمانی و ارتباط بین محورهای سیرکولاسیون و فضای نشستن سالن انتظار است. فرضیه تحقیق این است که کاربران در فضاهای انتظار شلوغ، احساس راحتی و امنیت کمتری دارند. در این تحقیق تبیین شده است که چگونه درجایی که مرزهای تعریف شده فضایی کمتری بین فعالیتها وجود دارد (یعنی حالتی که مردم از جهات مختلف عبور می کنند) این اختلال بسیار بالاتر است و کاربران، دریافت منفی تری از فضا دارند. برای بررسی این مسئله، مطالعه درسالن انتظار بخش شیمی درمانی سه مرکز درمانی اصلی در شهر شیراز انجام شد: سالن انتظار بخش شیمی درمانی درمانگاه های امام رضا (ع)، مطهری و نمازی، که از نظر ویژگی های محیطی، طراحی تقریباً مشابهی دارند ولی از نظر رابطه فضای انتظار و محورهای سیرکولاسیون، شرایط متفاوتی دراند. نتایج مطالعه روی 240 بیمار، نشان داد که در طراحی سالنهای انتظاری هر چه تفکیک و تعریف فضایی بین محورهای سیرکولاسیون و فضای انتظار ضعیف تر صورت گرفته باشد، محیط از طرف استفاده کنندگان، منفی تر و استرس زاتر درک می شود. تأثیر جنسیت نیز در انجام این ارزیابی مورد بررسی قرار گرفت. از نظر ادراکی، فضا در ذهن هر دو جنس (مؤنت، مذکر) تقریباً مشابه ترسیم شده بود.

کلیدواژه ها:

ادراک فضا ، محیط درمانی ، تعریف فضا ، سیرکولاسیون ، فضای انتظار بیمارستان