مخاطرات اجتماعی ناشی از مخاطرات طبیعی (نمونه موردی؛ خشکسالی زاینده رود اصفهان)

در سالهای اخیر در شهر اصفهان نمونه هایی از مشکلات زیست محیطی و فرآیند تغییرات اکولوژیک به خوبی قابل مشاهده است، خشکی زاینده رود از مهمترین پیامدهای ناخوشایند زیست محیطی است که در این شهر مشاهده می شود و از نظر کمی تعداد خشکیهای متوالی در سالهای اخیر شاخص مهمی برای بحران زاینده رود است. در حالت کلی دو عامل طبیعی و انسانی اثرات اصلی بر خشکی رودخانه داشته اند که نقش عامل انسانی و تاثیرات خشکسالی بر آینده انسان ها به مراتب بیشتر است. هدف از این پژوهش که به روش توصیفی –تحلیلی و به کمک پرسشنامه ها و مصاحبه های میدانی صورت گرفته است، بررسی اثرات مستقیم مخاطرات طبیعی بر مخاطرات اجتماعی در محیط شهری است وضرورت این پژوهش و مواجه با خشکسالی اصفهان ار آن جا است که در صورت عدم مواجه منطقی با این فرآیند، در آینده اصفهان و نواحی مرکزی ایران با بحرانهای شدید و غیر قابل جبرانی مواجه خواهد شد.در نتیجه با بیان علل عمده خشکی زاینده رود به عنوان یکی از مخاطرات طبیعی به بررسی عواقب این خشکسالی در مسائل اقتصادی و اجتماعی شهر و به ویژه تاثیرات مدنی و پیامدهای روحی و روانی آن بر شهروندان اصفهانی و گردشگران پرداخته شده است چرا که زاینده رود با مدنیت اصفهان عجینشده است و در نهایت راهکارهائی کلی و ضرورت پیگیری حل این مخاطره مطرح شده است.