اثر سطوح مختلف آبیاری روی عملکرد و کارآئی مصرف آب در گندم

این مطالعه برای ارزیابی روش های استفاده از تشت تبخ یر رطوبت خاک در تعیین برنامه ی آبیاری و مقایسه ی آنها با روش مرسوم آبیاری بر اساس مراحل فنولوژیک گندم انجام گردید . این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 6 تیمار مقادیر آبیاری و 4 تکرار در منطقه ی سعیدآباد آذربایجانشرقی و در خاکی با بافت لوم به انجام رسید . تیمارها شامل آبیاری در دو نسبت عمق آب آبیاری (ID) به تبخیر انباشته از تشت کلاس A (CPE) برابر 0/8 (I1) و (I2) ، آبیاری در دو رطوبت خاک 40 (I3) و 60 (I4) درصد آب قابل استفاده در ناحیه ی ریشه ، دو آبیاری در مراحل آغاز ریشه دوانی و گلدهی (I5) و 4 آبیا ری در مراحل آغاز ریشه دوانی، پایان پنجه زنی، آبستنی و مرحله ی شیری (I6) بودند. نتایج نشان داد که اختلاف عملکرد بین تیمارهای مختلف آبیاری از نظر آماری معنی دار بوده و تیمار I2 با 6/2 تن در هکتار عملکرد دانه بیشترین و تیمار I5 با 1/7 تن در هکتار عملکرد دانه کمترین عملکرد را بخود اختصاص داده است . از نظر وزن هزاردانه تیمار I2 با 42/4 گرم و تیمار I6 با 34/9 گرم به ترتیب بیشترین و کمترین وزن هزاردانه را داشتند . از نظر کارآئی مصرف آب تیمار I5 با 7/4 کیلوگرم بر مترمکعب بر پایه ی عملکرد دانه بیشترین و تیمار I2 با 0/9 کیلوگرم بر مترمکعب بر پای ه ی عملکرد دانه کمترین کارآئی مصرف آب را داشتند. تیمار I6 با 16/2 درصد و تیمار I1 با 14/1 درصد به ترتیب بیشترین و کمترین میزان پروتئین را داشتند.

کلیدواژه ها:

تبخیر ، تشت تبخیر کلاس A ، رطوبت خاک ، گندم ، کارآیی مصرف آب ، وزن هزار دانه و شاخص برداشت