تاثیر نیتروژن بر انتقال مجدد مواد فتوسنتزی در شرایط تنش خشکی پایان دوره رشد در گندم

تنش خشکی پایان دوره رشد در اراضی زیر کشت گندم جنوب کشور به وفور دیده می شود. نیتروژن یکی از عناصر مهم غذایی است که مصرف بهینه آن می تواند باعث افزایش عملکرد دانه شود . به منظور ارزیابی اثر مقادیر مختلف نیترو ژن بر عملکرد دانه و انتقال مجدد مواد فتوسنتزی در گندم، آزمایشی در سال زراعی 1383-1382 در دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین اجرا گردید . آزمایش به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا گردید. عامل آبیاری در سه سطح (50، 75 و 100 درصد آبیاری کامل )، عامل رقم در دو سطح شامل ار قام یاواروس و چمران و همچنین عامل کودی نیترو ژن در چهار سطح (0، 80، 120 و 160 کیلوگرم نیترو ژن خالص در هکتار ) از منبع اوره اعمال گردید . نتایج نشا ن داد که عملکرد دانه تیمار ۵۰ درصد آبیاری کامل، با کاهش عملکرد دانه حدود ۴۰ گرم در متر مربع، در مقایسه با تیمار ۷۵ درصد و ۱۰۰ درصد آبیاری کامل، تفاوت معنی داری داشت . عملکرد دانه رقم یاواروس نسبت به رقم چمران به صورت معنی داری بیشتر بود . مصرف میزان بالای نیتر وژن به دلیل افزایش تولید بیوماس گیاه در دوره عدم محدودیت رطوبت و در نتیجه افزایش سهم انتقال مجدد مواد فتوسنتزی به دانه، از افت شدید عملکرد دانه در شرایط تنش خشکی پایان دوره جلوگیری نمود.

کلیدواژه ها:

انتقال مجدد ، تنش خشکی ، گندم ، بیوماس