بررسی و معرفی مصادیق معماری پایدار در معماری بومی استان کرمان (نمونه موردی : خانه حاج آقا علی در رفسنجان)

در سالهای اخیر سخن از حفظ و احیای اصول و ارزشهای گذشتگان در معماری به عنوان یکی از کاربردی ترین روش های همساز با معماری پایدار مورد توجه خاص صاحب نظران بوده . معماری به عنوان یکی از مهم ترین عناصر ارزشی فرهنگ هر ملت می تواند سهم بسزایی در توسعه پایدار کشورها ایفا نماید. معماریی با ابعاد گسترده و جنبه های گوناگون که اساس آن بر پویایی و استفاده بهینه از مؤلفه های اقلیمی هر دیاری است و حاصل آن ساختمان هایی است که گاه تا چند صد سال هم پا برجا خواهند بود. دقت به همه جنبه ها و شرایط محیطی و نکته سنجی های علمی و فنی معماران گذشته این دیار نمونه های کاملی از معماری پایدار را ایجاد کرده است . معماری پایدار که در سالهای گذشته مورد توجه همگان قرار گرفته در واقع با تلفیقی نو از مفاهیم معماری بومی و تعمیم آن با علم و تکنولوژی روز و ارائه راهکارهای مناسب قابل اجرا می باشد. در این مقالهسعی گردیده مفاهیم معماری پایدار مورد بررسی دقیق تر قرار گرفته و شاخصه های اصلی معماری پایدار در معماری بومی و سنتی استان کرمان به عنوان یک منطقه اقلیمی گرم و خشک و درخصوص « خانه حاج آقا علی در رفسنجان» به عنوان بزرگترین بنای خشتی سقف دار جهان مورد مطالعه و شناسایی قرار گیرد. در راستای انجام این مطالعه از تحقیقات کتابخانه ای و میدانی بهره گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، خانه حاج آقا علی ، معماری بومی