نگرشی جدید به روند طراحی بومی وخلق فرم در توسعه پایدار

مساکن وساختمان هایی که در گذشته ساخته می شد به علت رعایت اصول ومعیارهای آب وهوایی در برابر عوامل نامساعد جوی عملکرد خوبی داشته،بطور طبیعی انسان را از شرایط آب وهوایی مختلف حفظ می کرد.رشد تکنولوژی بشر بعرد از انقلاب صنعتی ودستیابی به انرژی های فسیلی موجب شد رعایت معیارهای آب وهوایی در ساخت وساز مسکن وساختمان به بوته فراموشی سپرده شود.محدودیت منابع انرژی های فسیلی وبروز مسائل زیست محیطی از اواسط قرن بیستم موجب گرایش انسان به طبیعت ورعایت معیارهای آب وهوایی در ساختمان شد که ابداع انواع تکنیک های اقلیمی را در پی داشت.نوشتار حاضر یا الگوی بوم شناختی را در آموزش توسعه پایدار با تأکید برنقش معماری بومی که بطور مستقیم وغیرمستقیم ادراک ورفتار محیطی را متوجه مفاهیم پایداری می نماید و روش ونتایج تحقیقی بر روی اصول ومبانی معماری بومی پایدار که در طول تاریخ تجربه شده است ونقش آن را درتوسعه پایدار بیان می کند،را ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه پایدار ، معماری بومی ، معماری سنتی