بررسی ژن مقاوم در ژنوتیپ های پیاز ایرانی به بیماری پوسیدگی ریشه

بیماری های پوسیدگی ریشه ی پیاز در اثر قارچ Fusarium oxysporum f.sp. Cepea و نیز Pyrenochaeta terrestris (syn.Phoma terrestris) ا ز بیماری های مهم مناطق پیازکاری کشور و جهان می باشد. ژن مقاوم به این دو بیماری توسط دوژن نیمه غالب FOC1 و FOC2 کنترل میگردد که برای هر دو مشترک بوده و وجود آلل های غالب در هر دو جایگاه جهت بروز مقاومت امری الزامی است. لذا، مطالعات روی ژنوتیپ های کشوری در مقابله با بیماری نشان داد که ژنوتیپهای مربوطه از واکنش های متفاوتی نسبت به عامل بیماری برخوردار هستند . ژنوتیپهای مورد آزمون از نظر حساسیت به بیماری با استفاده از آزمون دانکن مورد مقایسه قرار گرفتند. بر این اساس، دو ژنوتیپ صفی آباد رامهرمز و سرباز بلوچستان از حساس ترین ژنوتیپهای مورد آزمون در این مطالعات بودند. ولی، اکثر ژنوتیپها در طیف حد واسط قرار گرفتند که در اینجا طیف متحمل تلقی می گردند. تعداد معدودی از ژنوتیپهاکمترین آلودگی را نسبت به بیماری داشته و مقاوم محسوب می شوند. این ژنوتیپهای پیاز، به ترتیب شامل اسحاق آباد نیشابور، محلی ساری، پوست طلایی لوشا، قوطی قصه ی زنجان، محلی شاهرود، آذربایجان شرقی، شاهرود لاسجرد، محلی رامهرمز، سفید کاشان، قرمز آذرشهر، مرودشت یزد و بومی بوشهر می گردد. در واقع ژنوتیپهای اسحاق آباد نیشابور و محلی ساری از مقاومترین ژنوتیپها در این آزمایش ها قلمداد می گردند. این نتایج نشان می دهد که ژنوتیپهای ایرانی از مقاومت نسبی و بعضاً بالایی نسبت به بیماری برخوردار هستند. همچنین، تجزیه خوشه ای ژنوتیپهای مربوطه را به گروه های متفاوت تقسیم بندی نمود که در جهت تایید نتایج فوق بوده است

کلیدواژه ها:

قارچ فوزاریوم ، پوسیدگی ریشه ، تنوع ژنتیکی ، پیاز ، مارکر ، ریشه سرخی. PCR-RAPD