مدیریت منابع آب و جامعه شناسی توسعه؛تحلیلی بر ساختار مدیریت منابع آب کشور از دیدگاه جامعه شناسی

مدیریت بهره برداری و توسعه منابع آب یک موضوع پیچیده و چندبعدی است که به نظر می رسد تاکنون بیشتر بعد فنی آن مد نظر قرار گرفته و به ابعاد اجتماعی- جامعه شناختی آن کمتر توجه شده است. اندک مطالعات اجتماعی که در مورد طرح های آبی و مدیریت منابع آب انجام می گیرد اغلب آمار محور و دارای رویکرد فنی بوده و به ندرت خصلت میان رشته ای دارند. بررسی ها نشان می دهد ارتباط متقابل و معنی داری بین ساختار مدیریت آب و ساختار جامعه شناختی کشورها- اعم از سیاسی، اجتماعی و اقتصادی- وجود دارد و بدون شناخت و توجه به آن نمی توان راهکار جامع و پایداری برای مدیریت منابع آب کشور ارائه داد. در این مقاله با بررسی و تحلیل اسنادی اطلاعات مربوط به وضعیت بهره برداری و مدیریت منابع آب کشور و مصوبه ها، سیاست ها و چالش های موجود سعی شده است با بهره گیری از نظریه ها و مفاهیم موجود در علوم اجتماعی (نظیز جامعه شناسی توسعه، سرمایه اجتماعی، جامعه کوتاه مدت) حوزه هایی که می توانند مصداق این ارتباط متقابل و فصل مشارک این دو ساختار باشند و به نوعی جزء چالش های مدیریت آب کشور هم هستند، شناسایی و مورد تحلیل قرار گیرند. در آخر سه مدل مفهومی برای تحلیل نحوه اثرگذاری ساختار جامعه از منظر جامعه شناسی توسعه بر نظام مدیریت آب کشور، با بهره گیری از مبانی نظری جامعه شناختی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع آب ، جامعه شناسی توسعه ، سرمایه اجتماعی ، جامعه کوتاه مدت ، ایران