نمود معماری پایدار در معماری سنتی ایران

در حوز ی معماری، توجه به مخاطرات زیست محیطی و تأثیرات ویرانگر آن بر سلامت و حیات انسانف تأکید بر حفظ سلامت فردی و پیوند عمیق با محیط پیرامون و رضایت خاطر انسان از زندگی در ساختمان هایی که امنیت، آسایش و سلامت او را تأمین می نماید سبب شکل گیری معماری پایدار گردید. در معماری پایدار شاهد هستیم که بنا به عنوان بخشی از پیکره ی محیط مجاور و طبیعت پیرامونش نه تنها سبب هدرفتن انرژی نمی شود، انواع آلودگی های محیطی را ایجاد نمی نماید و بر سلامت انسان تأثیر منفی نمی گذارد بلکه با صرفه جویی و مصرف بهینه ی انرژی، برخورداری از مصالح همساز با اقلیم و قرار گرفتن درچرخه ی زیست بوم، در جه تحقق اهداف توسعه ی پایدار حرکت می کند. هدف این پژوهش شناخت روش هایی برای دسیابی به معماری پایدار است که امروزه اصول طراحی اقلیمی به فراموشی سپرده شده و جامعه دچار معضلاتی ناگوار گشته است چه نیکوست که با شناخت اصول و مفاهیم معماری پایدار و استفاده بهینه از این اصول برای رسیدن به خانه پایدار کوشا باشیم. در این مقاله سعی شده است میزان انطباق الگوهای مورد استفاده در معماری خانه های سنتی با اصول م عماری پایدار را بررسی نمایم. برای بدست آوردن نتایج مطلوب، از شیوه های مطالعاتی، تحقیق کتابخانه ای اعم از کتاب، رساله، مقالات و سایت ها استفاده شده است. در پایان می توان نتیجه گرفت که ساختمان پایدار علاوه بر برآوردن نیازهای جسمی انسانها، نیازهای روحی آنها را نیز مرتفع می سازد و در واقع نظام هایی هستند که توسعه پایدار را در سطح جامعه بر اساس سلامت بشر، بهره وری و رفاه، بیان می کنند.

کلیدواژه ها:

پایداری ، معماری پایدار ، طراحی پایدار ، اصول پایداری ، معماری سنتی