بررسی کاربری اراضی شهر پلدشت با استفاده از مدل TOPSIS

امروز با توجه به رشد نابسامان کالبدی شهرها و عدم تعادل در کاربری های موجود و از طرفی برای ارتقای کیفی شهرنشینی، تعادل بخشی و ساماندهی و بهینه گزینی کاربری ها، اراضی شهری از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و محور و بستر اصلی برنامه ریزی شهری محسوب می شود. بنابراین برنامه ریزی کاربری اراضی شهری؛ نه تنها نقش اساسی در کیفیت و کار طرحهای شهری خواهد داشت، بلکه چگونگی استفاده، توزیع، حفاظت، ساماندهی مکانی- فضایی فعالیتها و عملکردهای شهری را بر اساس خواست و نیازهای جامعه شهری، نظام توزیع فعالیت ها، خدمات و سهم سرانه ها بررسی و تعیین می کند. در این مقاله، با روش توصیفی- تحلیلی مطالعه تطبیقی سرانه های شهری و مساحت کاربری های اصلی شهر، با توجه به موقعیت جغرافیایی و استراتژیک و مرزی بودن، همچنین قرارگرفتن در کنار رودخانه ارس و عبور رودخانه زنگمار از وسط آن که بیشترین نقش را در توسعه کالبدی شهر پلدشت و حرکت در جهت ساماندهی و توزیع بهینه کاربری های اراضی شهر پلدشت و دستیابی آن به توسعه پایدار دارند به تفصیل مورد بررسی قرار می دهد. نتایج بررسی کاربری های اصلی شهر طی سالهای 1387 (وضع موجود شهر در طرح هادی) با مشکلات بسیاری روبرو می باشد. عدم تطبیق با سرانه استاندارد، عدم رعایت معیارهای مکانیابی برای کاربری ها و همچنین عدم وجود و کمبود بسیاری از کاربری ها در وضع موجود شهر از جمله این موارد است که قادر به پاسخگویی به نیاز مردم نمی باشد. البته با توجه به وجود زمین های خالی شهر به نظر می رسد هنوز جانمایی امکانات و تأسیسات شهری به درستی صورت نگرفته است. به طوری که با استفاده از مدل TOPSIS که در آن با بهره گیری از شاخص هایی که همان کاربری های مهم شهری بودند، نواحی پنج گانه این شهر در اولویت اول برنامه ریزی قرار گرفت. به همین دلیل لزوم برنامه ریزی دقیق برای کاستن مشکلات وضع موجود و رسیدن به پایداری شهری ضروری است. به طوری که اگر برنامه ریزی و مدیریت صحیح صورت گیرد شهر برای مدتها توان پاسخگویی به نیاز مردم در محدوده کنونی را خواهد داشت و نیازی به مکانیابی اراضی برای توسعه آتی نخواهد بود. در پایان کاربری های پیشنهادی و همچنین راهکارهایی برای ساماندهی شهر ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

ساماندهی ، فضای شهری ، کالبد شهری ، کاربری زمنی شهری ، شهر پلدشت