ارزیابی توان تفرجی حوضه دارابکلا با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)

برنامه ریزی تفرجی در اکوتوریسم نه تنها به عنوان ابزاری برای ارتقای سطوح اجتماعی و اقتصادی مردم بومی تلقی می شود، بلکه به علت کارکردهای حفاظتی تفرج به عنوان یک راهکار مدیریتی تجربه شده در عرصه های منابع طبیعی، زمینه حفاظت پویای آنها را نیز مهیا می کند و از جمله مهمترین اثرات مثبت گردشگری در محیط زیست را می توان به حفاظت از منابع طبیعی منطقه دانست. بنابراین با توجه به اهمیت اکوتوریسم در حفاظت از منابع طبیعی به خصوص مناطق جنگلی و نیز در ارتقای سطوح اقتصادی اجتماعی مردم، در این مطالعه به ارزیابی پتانسیل اکوتوریستی حوضه دارابکلا پرداخته شد. در این تحقیق ابتدا مدل رقومی ارتفاع (DEM ) منطقه از نقشه توپوگرافی رقومی با مقیاس 1:25000 در نرم افزار 10.2 ArcGis تهیه شد، سپس به کمک DEM، نقشه های شیب، جهت و ارتفاع منطقه تهیه و طبقه بندی شدند. در مرحله بعد نقشه های پوشش گیاهی، خاک، سنگ شناسی و فرسایش که از اداره کل منابع طبیعی استان مازندران تهیه و رقومی شدند، با نقشه های شیب، جهت و طبقات ارتفاعی منطقه، رویهم گذاری شدند. در نهایت از مقایسه تمامی واحدها با مدل توریسم مخدوم نقشه پتانسیل اکوتوریستی حوضه دارابکلا تهیه گردید. نتایج نشان داد که: 0/42٪ (56/32 هکتار) از سطح حوضه داربکلا دارای توان تفرج متمرکز درجه 1، 11/12٪ (1491/14 هکتار) دارای توان تفرج متمرکز درجه 2، 28/32٪ (3797/58 هکتار) دارای توان تفرج گسترده درجه 1 و 60/14٪ (8064/45 هکتار) از سطح حوضه دارای توان تفرج گسترده درجه 2 می باشد.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، روش سیستمی ، سامانه اطلاعات جغرافیایی ، دارابکلا