اشتراک سواری: راهکاری برای مدیریت و آینده پژوهی جابجاییدر جوامع سالخورده

یک شبکه حمل و نقل همگانی که از ظرفیت لازم برخورار است و کابران نیز از بهترین شیوه جابجایی در این شبکه مطلع هستند، با در نظر گرفتن افرادی که شرایط خاصی برای جابجایی دارند، کماکان پاسخگوی نیاز تمام کاربران نیست. در جامعه‌ای که پیش‌بینی می‌شود در سال 2050، نسبت جمعیت غیر فعال آن به جمعیت فعال حدود 5 برابر گردد، شبکه‌ای که امروز از ان استفادهمی‌شود،‌در سال‌های آتی پاسخگو.ی نیاز جمع کثیری از شهروندان نخواهد بود افراد معلول، جانباز و یا افرادی که به طور موقت دچار مشکل جسمانی شده‌اند نیز قادر به بهره بردن از وسایل حمل و نقل عمومی نیستند. علاوه بر این موارد، افرادی که به همراه خود بار و یا کودکان را حمل میکنند. افرادی که پوشش خاصی دارند، افرادی که در شرایط آب وهوایی سردتر و یا گرم‌تر از معمول سفر می‌کنند و برای استفاده از خودروی شخصی افزایش می یابد. این مقاله ضمن انجام مروری بر تاریخچه اشتراک‌سواری، انواع دسته‌بندی و شیوه‌های نوین ارتقاء کارایی اشتراک سواری متناسب با شرایط بومی کشور را شرح می‌دهد.

کلیدواژه ها:

سیستم های حمل و نقل هوشمند ، حمل و نقل عمومی ، اشتراک سواری