کشاورزی حفاظتی درهندوستان

انقلاب سبز در هندوستان، با تولید 212 میلیون تن دانههای خوراکی در سال 2001 و 2002 گواهی بر خودکفایی در زمینه دانههای غذایی بوده است. رقابتهای جدید نیازمند استفاده از منابع کارآمد است و نگهداری خاک دارای اهمیت بیشتری جهت تولید دانههای غذایی غنی شده و تقویت بیشتر جهت مشاهده نیازهای در معرض ظهور رشد سریع جمعیت می باشد. نتایج و پیامدهای حفظ و نگهداری خاک از نظر مسائل تجزیه منابع گسترده هم تلقی شده است و نیازمند کاهش هزینههای تولید جهت افزایش سودبخشی و رقابتیتر کردن کشاورزی میباشد. در سه دهه ی گذشته، گام های سریعی در راستای گسترش فناوریهای حفظ منابع خاک در سطح بین المللی برداشته شده است، مانند نظام های کشاورزی بدون خاکورزی، خاکورزی کاهش یافته و مدیریت بهتر سیستمهای کاشت و برداشت کامل. در هندوستان، در دهه گذشته تلاشهای متعددی در فناوریهای حفظ منابع خاکی صورت گرفته است. تکنولوژی حفظ منابع خاک شامل سیستمهای برداشت، کاشت ماشینی، اعمال مدیریت پسماندها، راهکارهای استفاده بهینه کود، مدیریت آفات، مدیریت تلفیقی گیاهان هرز ، مدیریت منابع طبیعی، مدیریت مواد مغذی و روشهای مختلف درو و برداشت میباشد. در این مقاله اطلاعاتی در مورد فناوری های حفظ منابع خاک و توانمندسازی کشاورزان هندوستان به عنوان کشوری که می تواند الگوی کشور ما در زمینه استفاده از روش های کشاورزی دوستدار محیط زیست باشد، گردآوری شده است

کلیدواژه ها:

نظام کشاورزی بدون شخم ، شخم حداقل ، کشاورزی حفاظتی وهندوستان