بررسی تأثیر گونه های گیاهی مناسب جهت به دام انداختن رسوب و کنترل فرسایش آبکندی

امروزه عقیده بر این است که فرسایش خاک، به دلیل تخریب منابع زیست‌محیطی، یکی از مسائل مهم وبازدارنده در تحقق توسعه اقتصادی، اجتماعی و دستیابی به امنیت غذایی در جهان می‌باشد. فرسایش خاک توسط آب، یکی از عوامل مهم در تخریب عرصه‌های طبیعی می‌‌باشد که با از دست رفتن خاک حاصلخیز و مواد غذایی موجود درخاک و درنتیجه گیاهان، موجب خسارت‌های زیادی می‌گردد. فرسایش آبکندی مهمترین نوع این فرسایش است. این نوع فرسایش سالانه به دلیل تولید رسوب فراوان، سبب تخریب و هدر رفت مقادیر زیادی خاک می‌گردد. آنچه در ایجاد وگسترش این نوع فرسایش اهمیت دارد، فقدان پوشش گیاهی مناسب جهت کنترل رواناب و رسوب تولیدی ناشی از آن است؛‌به طوری که وجود پوشش گیاهی مناسب، باعث کاهش قابل ملاحظه‌ای رواناب و به تبع آن مقدار رسوب تولیدی می‌گردد. نظر به اهمیت این موضوع و نقش حیاتی ریشه در استمرار تثبیت و پایدارسازی خاک، پژوهش حاضر به بررسی مطالعات صورت گرفته درخصوص نقش حفاظتی ریشه در کنترل فرسایش، به ویژه فرسایش آبکندی، در سطح دنیا پرداخته است. به نظر می‌رسد این بررسی کمک بسیار زیادی به تعیین راه‌کارهای کنترل فرسایش نماید. پیشنهاد می‌گردد باتوجه به بحرانی بودن مقدار سالانه فرسایش در کشور و نیاز به کنترل انواع آن، به ویژه فرسایش آبکندی به دلیل تخریب اراضی مرتعی، زراعی و تولید رسوب فراوان‌تر نسبت به سایر فرسایش‌ها و همچنین نیاز به شناخت گیاهان مناسب جهت کنترل بیولوژیک این نوع فرسایش و عدم وجود اطلاعات کافی درباره ویژگی‌های گیاهان مختلف (در فرم‌های رویشی متفاوت) در ایران، توصیه می‌گردد با الگوگیری از مطالعات انجام شده در این زمینه در مناطق مختلف دنیا، این نوع مطالعات در کشور ما نیز به صورت پایلوت و موردی به مرحله اجرا در می‌آید و پس از حصول نتایج قابل قبول، در عرصه‌های طبیعی کشور به مرحله اجرا گذاشته شود.

کلیدواژه ها:

رسوب ، ریشه ، فرسایش آبکندی ، ، گونه ی گباهی