حفظ میراث و جاربه های دانص بومی بوسیله ترویج و آموزش مردم در احیاء و مرمت قناتها در توسعه پایذار روستایی (مطالعه ی موردی استان خراسان جنوبی)

استان خراسان جنوبی به عنوان یکی از جهار استان بسیار محروم محسوب می گردد. این استان جزو مناطق بسیار خشک کشور محسوب می گردد که همجواری آ« با کویر لویر ایران موجب تشدید این مسئله گردیده است به گونه ای که میانگین بارندگی این استان در سالهای معمولی یک سوم میانگین بارندگی کشور می باشد. در این راستا حفظ و حیاء قناتها در استان خراسان جنوبی می تواند در دستیابی به اهداف توسعه پایداری کشاورزی و روستایی در این منطقه بسیار مثمر ثمر واقع گردد. به جرأت می توان گفت که ایرانیان از جمله پیشگامان و پایه ریزان علمی تحلیل آبهای زیرزمینی و حفر قناتها در زمان گذشته بوده اند به گونه ای که مهندسی و تکنیک حفر قنات با معماری یونانیان، راهسازی رمی ها و سد سازی مصریان از نظر علمی برابری می کرده است. این تکنیک و بنای مهم قرن به قرن و نسل به نسل تا به امروز منتقل گردیده است که یکی از مهمترین و پرکاربردترین منابع آبی در مناطق خشک ایران از جمله استانهای یزد، خراسان، سیستان و بلوچستان می باشد زیرا در تأمین آب شرب، صنعت ک شاورزی، دامداری ساکنان روستایی این مناطق نقش بسزایی دارد. به طوریکه می توان گفت قنات ها مایه حیات و ا مید بخش روستانشینان ایران است. گرچه امروزه با پیشرفت علم و فن آوری، بشر راه های گوناگونی را برای تأمین آب مورد نیاز خود در مصارف مختلف یافته است ولی قنات همچنان به عنوان م یراثی چند هزار ساله و یک بنای تاریخی با ساختمانی پیچیده، از منابع مهم و استراتژیک تأمین آب در سطح روستاها و حتی برخی از شهرها در ایران می باشد.

کلیدواژه ها:

قنات ، ترویج ، آموزش ، مردم ، احیاء ، مرمت ، توسعه ی پایدار روستایی ، خراسان جنوبی