اثر چرای دام بر کیفیت بیوشیمیایی خاکهای مرتعی در اقلیمهای متفاوت زاگرس مرکزی

کیفیت خاک بمعنی قابلیت خاک برای استفادهای خاص و یا ظرفیت آن برای انجام وظایف خود تعریف میگردد به دلیل وظایف متعدد و پیچیده خاک، ارزیابی کیفیت خاک به صورت مستقیم امکان پذیر نمیباشد . اما از طریق اندازه گیری خصوصیات خاک و محاسبه شاخصهای مناسب میتوان کیفیت خاک را ارزیابی نمود حساسیت زیاد شاخصهای بیولوژیکی به تغییرات مدیریت خاک باعث گردیده تا این خصوصیات به عنوان شاخصهای مناسب برای ارزیابی کیفیت خاک مورد توجه قرار گیرند اقلیم پتانسیل و ظرفیت فعالیت بیولوژیکی خاک را تعیین مینماید . روابط قوی و معنیداری بین خصوصیات اقلیمی و خصوصیات بیوشیمیایی و بیولوژیکی خاک دیده میشود . فعالیتهای انسان میتواند به فرآیندهای خاک سرعت بخشیده و کیفیت خاک را کاهش و یا افزایش دهد چرای مفرط مراتع از جمله فعالیتهایی است که باعث کاهش تولید گیاهی و تخریب و بیابانی شدن خاک به خصوص درمراتع نیمه خشک زاگرس مرکزی میگردد . این مطالعه با هدف تعیین شاخص کیفیت بیوشیمیایی خاک در اقلیمهای مختلف زاگرس مرکزی و تاثیر قرق دراز مدت و چرای دام بر این شاخص صورت گرفته است .