روایت پژوهی: روایت تجربه برگزاری نمایشگاه هنرهای گرافیکی دانش آموزی در فضای مدرسه (بررسی تاثیر نمایش آثار بر اعتمادبه نفس و هویت هنری دانش آموزان)

روایت پژوهی حاضر برآمده از تجربه ی زیسته ی یک معلم هنر در مدرسه ی متوسطه است که با هدف تحلیل اثر برگزاری نمایشگاه آثار گرافیکی دانش آموزان بر بروز و تقویت اعتماد به نفس و هویت هنری آنان انجام شد. در آغاز، مسئله ی اصلی، کم رنگ بودن باور به ارزش آثار هنری در ذهن دانش آموزان بود؛ اغلب آن ها مهارت خود را جدی نمی گرفتند و هنر را در حد «کلاس فرعی» می دانستند. اما مشاهده و تجربه ی چند هفته ی آماده سازی و اجرای نمایشگاه نشان داد که فرایند دیده شدن اثر می تواند به دگرگونی روانی و اجتماعی منجر شود. روش پژوهش، روایت پژوهی با محوریت مشاهده و بازتاب شخصی معلم بود؛ داده ها از طریق یادداشت های روزانه، گفت وگوهای کلاسی، و واکنش های دانش آموزان در روز نمایشگاه گردآوری شد و پس از کدگذاری و مقوله بندی، سه محور معنایی پدید آمد: خودباوری هنری، هویت هنری دانش آموز، و تعلق فرهنگی مدرسه. نتایج نشان داد که لحظه ی نصب آثار بر دیوارهای مدرسه، نقطه ی عطف تحول رفتاری و هیجانی آنان بود. دانش آموزانی که پیش تر از بی ارزشی کار خود می گفتند، با دیدن بازخورد مثبت هم سالان و معلمان، احساس دیده شدن و ارزشمندی کردند. فضای مدرسه به تدریج از محیطی رسمی به محیطی فرهنگی تبدیل شد و نقش دیوارها از ابزار اطلاع رسانی به بستر نمایش هویت دانش آموزان تغییر یافت. تحلیل روایی این تجربه آشکار ساخت که نمایش آثار هنری نه فقط ابزاری زیبایی شناختی، بلکه سازوکار تربیتی موثری برای ایجاد اعتماد به نفس و خودابرازی است. نتیجه گیری نهایی پژوهش بر ضرورت استمرار چنین فعالیت هایی تاکید دارد: هر مدرسه باید بخشی از فضای خود را به نمایش آثار دانش آموزان اختصاص دهد تا آنان در روند آموزش، خود و توانایی هایشان را به رسمیت بشناسند. این روایت نشان داد هنر گرافیک، با پیوند میان تصویر و احساس، توان آن را دارد که به «زبان اعتماد به نفس» نوجوانان بدل شود و مدرسه را از محل آموزش صرف، به زیست جهان فرهنگ و معنا تبدیل کند.

کلیدواژه ها:

نمایشگاه هنری ، اعتماد به نفس ، هویت هنری ، روایت پژوهی ، مدرسه