تعلیم و تربیت در عصر ایلخانان مغول در ایران

دوره ایلخانان مغول (۶۵۴-۷۵۰ ه.ق) یکی از دوره های مهم و پیچیده تاریخ ایران است که با وجود تهاجمات اولیه مغولان و تخریبهای گسترده، شاهد رونق مجدد فرهنگی و علمی در ایران بود. این پژوهش به بررسی وضعیت تعلیم و تربیت در این دوره پرداخته و تاثیرات حکومت ایلخانان بر نظام آموزشی و فرهنگی ایران را تحلیل میکند. در ابتدا با توجه به تخریب مراکز علمی و آموزشی در جریان حمله مغول روند احیای این مراکز در دوره ایلخانان مورد بررسی قرار گرفته است ایلخانان پس از استقرار در ایران و تحت تاثیر فرهنگ و تمدن ایرانی به تدریج به حمایت از علم و دانش روی آوردند تاسیس رصدخانه مراغه به دست خواجه نصیرالدین طوسی و حمایت از دانشمندان و علما نمونه هایی از این تلاش هاست. این پژوهش همچنین به نقش مدارس، مساجد و کتابخانه ها در گسترش تعلیم و تربیت در این دوره پرداخته است مدارس به عنوان مراکز اصلی آموزش علوم دینی و عقلی، نقش مهمی در تربیت نخبگان علمی و فرهنگی ایفا کردند علاوه بر این تاثیرات متقابل فرهنگ ایرانی و مغولی در حوزه تعلیم و تربیت نیز مورد تحلیل قرار گرفته است. در نهایت این پژوهش نشان میدهد که علیرغم چالشهای ناشی از حمله مغول، دوره ایلخانان شاهد احیای نسبی تعلیم و تربیت در ایران بود و این دوره به عنوان یکی از مراحل مهم در انتقال دانش و فرهنگ ایرانی به دوره های بعدی نقش ایفا کرد.

کلیدواژه ها:

ایلخانان مغول ، تعلیم و تربیت ، مدارس ، فرهنگ ایرانی