بررسی رابطه ارزش گذاری بیش از حد سهام با عملکرد بلندمدت شرکت با نقش تعدیل کننده نزدیک بینی مدیریت در شرکت های پذیرفته شده در بورس تهران

ارزشگذاری سهام، منافع سهامداران و مدیران را هم راستا می کند. به این ترتیب، هر زمان مالکیت مدیران افزایش یابد، عملکرد شرکت نیز افزایش می یابد؛ درنتیجه باعث کاهش هزینه های نمایندگی در رابطه با تصمیمات سرمایه گذاری می شود؛ شرکت ها این کار را با همسوسازی بهتر انگیزه های مدیریت با سهامداران انجام می دهند. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی رابطه ارزش گذاری بیش از حد سهام با عملکرد بلندمدت شرکت با نقش تعدیل کننده نزدیک بینی مدیریت در شرکت های پذیرفته شده در بورس تهران می پردازد. این پژوهش از نظر ماهیت و روش توصیفی و از نظر هدف، یک پژوهش کاربردی بوده و از آنجایی که در پژوهش حاضر وضعیت موجود متغیرها با استفاده از جمع آوری اطلاعات، از طریق اطلاعات گذشته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است، در ردیف مطالعات توصیفی و از نوع پس رویدادی گنجانده می شود. در مسیر انجام این پژوهش، چهار فرضیه تدوین و ۱۴۷ شرکت از طریق نمونه گیری به روش حذف سیستماتیک برای دوره زمانی ۹ ساله بین ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۳ انتخاب شده و داده های مربوط به متغیرهای پژوهش بعد از گردآوری در نرم افزار اکسل با استفاده از نرم افزار آماری استاتا و ایویوز نسخه ۱۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از آزمون فرضیات نشان داد: ارزش گذاری بیش از حد سهام با عملکرد بلندمدت شرکت (معیار کیوتوبین و پایداری سود) رابطه معناداری دارد. همچنین متغیر نزدیک بینی مدیریت رابطه بین ارزش گذاری بیش از حد سهام با عملکرد بلندمدت شرکت (معیار کیوتوبین و پایداری سود) را تعدیل می کند.

کلیدواژه ها:

ارزش گذاری بیش از حد سهام ، عملکرد بلندمدت شرکت ، نزدیک بینی مدیریت