اثر بخشی درمان پردازش شناختی بر توانمندیهای منشی نوجوانان دارای اختلال استرس حاد

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان پردازش شناختی بر توانمندیهای منشی در نوجوانان دارای اختلال استرس حاد انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه نوجوانان دارای اختلال استرس حاد شهر اصفهان در سال ۱۴۰۳ بود که از میان آنها ۳۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند و بر اساس پرونده روانپزشکی و مصاحبه بالینی انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه توانمندیهای منش (۲۰۰۴) و پرسشنامه واکنش استرس حاد استنفورد (۲۰۰۰) بود. گروه آزمایش در ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای هفتگی تحت درمان پردازش شناختی بر اساس پروتکل رسیک و همکاران (۲۰۰۷) قرار گرفت و گروه کنترل فقط در لیست انتظار باقی ماند. پس از پایان جلسات هر دو گروه مجددا پرسشنامه ها را تکمیل کردند و برای رعایت اخلاق، پژوهش دو جلسه آموزشی برای گروه کنترل برگزار شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف برای بررسی نرمال بودن داده ها و سپس تحلیل کواریانس تک متغیری و چندمتغیری با نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ انجام شد. داده های توصیفی و استنباطی برای مقایسه نتایج پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه به کار رفت. یافته ها نشان داد درمان پردازش شناختی تاثیر معناداری بر توانمندیهای منشی و مولفه های آنها در نوجوانان دارای اختلال استرس حاد دارد. به طور کلی نتایج بیانگر اثربخشی درمان پردازش شناختی در بهبود ابعاد روانشناختی مهم در این گروه از نوجوانان است و می تواند به عنوان یک مداخله موثر در مراکز مشاوره و درمانی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

درمان پردازش شناختی ، توانمندیهای منشی ، اختلال استرس حاد ، نوجوانان