آمایش سرزمین و جغرافیای کاربردی

آمایش سرزمین ، نوعی برنامه ریزی است که در آن سرزمین به عنوان عامل اساس و تعیین کننده در تأمین اهداف توسعه مد نظر می باشد . این نوع برنامه ریزی با هدف استفاده از نیروی انسانی و منابع طبیعی مختلف سرزمین ، صورت می گیرد پس آمایش سرزمین در حقیقت به مفهوم تنظیم رابطه انسان ، طبیعت و فعالیتهای انسان در طبیعت ، به منظور بهره برداری منطقی از کل امکانات در جهت بهبود وضعیت اجتماعی می باشد . هدف از این مقاله بررسی آمایش سرزمین و جغرافیای کاربردی می باشد . روش تحقیقی توصیفی – موردی است و از یافته های مهم پژوهش می توان به تأثیرات مثبت برنامه ریزی فضایی (آمایش سرزمین ) در ایران اشاره کرد .تأثیراتی که می تواند در ارتقای توسعه و پیشرفت کلیدی مناطق کشور (سکونتگاههای روستایی و شهری ...) مؤثر بوده و زمینه های مهم برخورداری از عدالت اج تماعی را در کل جامعه ایران اسلامی فراهم نمایند .امید است این رهنمودها بتواند در زمینه برطرف کردن سؤالات اقتصادی ،اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی ایران مؤثر باشد .

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، برنامه ریزی فضایی ، برنامه ریزی توسعه ناحیه ای ، توانها و تنگناهای محیطی