تاثیر مدیریت زمان بر کاهش استرس با نقش میانجی خودکارآمدی کارکنان آموزش پرورش شهرستان بابل

هدف پژوهش تاثیر مدیریت زمان بر کاهش استرس با نقش میانجی خودکارآمدی کارکنان آموزش پرورش شهرستان بابل می باشد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات توصیفی و از نظر ماهیت داده ها کمی و از نظر نوع روش تحقیق پیمایشی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان آموزش پرورش شهرستان بابل در سال ۱۴۰۴ به تعداد ۹۳ نفر می باشد که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده ۷۵ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد مدیریت زمان نصوری (۱۳۹۲)، پرسشنامه استاندارد استرس شغلی استاینمتز (۱۹۷۷) و پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی کارکنان نوگراها و همکاران (۲۰۲۴) می باشد همچنین ضرایب آلفای کرونباخ برای پرسش نامه های مذکور به ترتیب ۸۱/۰، ۷۷/۰ و ۷۳/۰ است. جهت تحلیل داده ها از فنون آمار توصیفی و آمار استنباطی آزمون معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS و SmartPLS استفاده شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که مدیریت زمان بر کاهش استرس با نقش میانجی خودکارآمدی کارکنان آموزش پرورش شهرستان بابل تاثیرگذار است. همچنین مدیریت زمان و خودکارآمدی کارکنان بر کاهش استرس کارکنان آموزش پرورش شهرستان بابل تاثیرگذار بوده و مدیریت زمان نیز بر خودکارآمدی کارکنان آموزش پرورش شهرستان بابل تاثیر مثبت و معناداری داشته است.

کلیدواژه ها:

مدیریت زمان ، استرس شغلی ، خودکارآمدی