اثر بخشی روایت درمانی بر بهبود عاطفه مثبت و عاطفه منفی در سالمندان شهر تبریز

این پژوهش با هدف، اثربخشی روایت درمانی بر بهبود عاطفه مثبت و عاطفه منفی سالمندان شهر تبریز انجام شد. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه افراد ۶۰ سال به بالای ساکن در شهر تبریز تشکیل می داد که اختلالات روان شناختی فراموشی دمانس و آلزایمر نداشتند نمونه آماری پژوهش شامل ۴۰ آزمودنی (۲۰) زن و ۲۰ مرد بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب و در ۲ گروه ۲۰ نفره (۱۰) زن و ۱۰ مرد)، آزمایش و کنترل به شیوه تصادفی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس عاطفه مثبت و منفی پاناس (۱۹۸۸)، استفاده گردید. ابتدا همه نمونه ها به پرسشنامه مذکور پاسخ دادند. مداخله روایت درمانی بر روی گروه آزمایش در ۱۰ سپس جلسه اجرا شد و در نهایت پس آزمون از گروه آزمایش و کنترل گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS، و آزمون تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که مداخله روایت درمانی باعث بهبود عاطفه مثبت و عاطفه منفی در سالمندان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است (۰/۰۱ > P). نتایج پژوهش حاضر بیانگر این است که روایت درمانی بر بهبود عاطفه مثبت و عاطفه منفی در سالمندان موثر است (۰/۰۱ > P).

کلیدواژه ها:

روایت درمانی عاطفه مثبت ، عاطفه منفی ، سالمندی