همگونی ساختمان با عوامل اقلیمی در رسیدن به طراحی پایدار

با ظهور معماری مدرن و استفاده روزافزون از تاسیسات مکانیکی، اهمیت اقلیم در طراحی معماری مورد کم توجهی قرار گرفت.ولی با توجه به کاهش ذخایرنفت الودگی شهرها و صدمات جبران ناپذیر سوات فسیلی به محیط زیست،توجه به اقلیم و طراحی اقلیمی از دهه پنجاه شمسی مجدداموردتوجه واقع گردید یکی ازمهمترین اصول معماری پایدار آن است که چگونگی استفاده بهینه از اقلیم در طراحی معماری در نظر گرفته شود به عبارت دیگر معماری پایدار طراحی معماری را با اگاهی کامل ازمحیط توصیف می نماید.رعایت شرایط اقلیمی در معماری بدنبال خود صرفه جویی در مصرف انرژی را در پی خواهد داشت. معماری پایدار و یا بعبارتی دیگر همان معماری همساز با اقلیم مصرف منابع را به حداقل رسانده و ادامه استفاده از منابی طبیعی را امکان پذیر می سازد. بشر امروزی می تواند با اتکا به طبیعت و منابع انرژیهای لایزال ،آینده ای روشنتر را برای اود تجسم نماید.آنچه که در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است طراحی معماری با توجه به مسائل اقلیمی وکاربردی بودن آن در زمینه نحوه طراحی و ساخت بنا با درنظر گرفتن کلیه علوم و فنون روز برای رسیدن به طراحی پایدار است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، طراحی اقلیمی ، کاربرد انرژی