بررسی فضاهای اقامتی کاروانسراها و تصویر آنها در هتل های امروزی

در تاریخ ایران در طول مسیرها در دوره های مختلف اقامتگاه ها و کاروانسراها توسط حاکمین و پادشاهان جهت استراحت مسافرین ساخته می شد و بعضی از آنها به صورت عام المنفعه بودند. کاروانسراها بهترین پناهگاه های شبانه روزی برای امنیت کاروان ها بوده اند. همواره ساخت این بناها تحت شرایط جغرافیایی و از نظر ظاهری اغلب یا سقف گنبدی ساخته شده اند. احداث این بناها به صورت درون شهری و برون شهری و در کنار آن استفاده از انواع معماری های مختلف و تغییرات برای ایجاد فضای مطلوب و منحصر به فرد است. بی شک کاروانسرا یکی از نمونه های بی نظیر معماری این سرزمین می باشد. در اغلب کاروانسراها فضاسازی های مناسب جهت استراحت و تامین نیازهای طول سفر، امکاناتی در کاروانسراها دیده می شد که دوره صفوی را می توان دوره طلایی احداث کاروانسراها دید. پس از دوره های مختلف و سیر تکاملی اقامتگاه ها به هتل می رسیم که در آنجا فضاهای کاروانسراها دیده می شود. با اینکه در معماری ایرانی استفاده از ابعاد انسانی، زیبایی در تناسبات را می توان دید اما دسترسی به فضاها به واسطه طی کردن سلسله مراتبی صورت می گرفته و در سوی دیگر در هتل ها معماری آن ها براساس ابعاد و تناسبات ریاضی اما با دسترسی ها و ایجاد فضاهای رفاهی بیشتر مطابق با استانداردهای تعیین شده در این صنعت است و می تواند نیازهای مشتریان در قبال دریافت هزینه جهت استراحت مسافران بنا می گردد. بنابراین می توان گفت تفکر آگاهانه گذشتگان ما در شهرسازی و معماری به عنوان میراثی پایدار می تواند راهنمایی برای طراحان جدید باشد.

کلیدواژه ها:

کاروانسرا ، تاریخچه ، فضاسازی ، هتل ، اقامتگاه ها