اثربخشی طرحواره درمانی بر تعدیل طرحواره های ناسازگار اولیه سلامت روان و مشکلات رفتاری فرزندان خانواده های بد سرپرست

خانواده به عنوان یکی از مهمترین نهادهای جامعه نقش مهمی در شکل گیری شخصیت و رشد، اجتماعی، هیجانی و شناختی و عاطفی فرزندان خود اعمال می کنند. پژوهش حاضر از لحاظ گردآوری و تجزیه و تحلیل داده ها از نوع پژوهش های شبه تجربی به صورت پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست ساکن در مراکز شبانه روزی تحت پوشش سازمان بهزیستی استان لرستان در نیمه اول سال ۱۴۰۳ بود. نمونه آماری پژوهش به روش تصادفی تعداد ۴۰ نفر (۲۰ نفر گروه آزمایش و ۲۰ نفر گروه کنترل) انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه طرح های ناسازگار اولیه (یانگ ۱۹۹۸)، پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ و هیلر (۱۹۷۹) و پرسشنامه مشکلات رفتاری فرزندان راتر (۱۹۶۷) استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری، آزمون کلموگروف اسمیرنوف، آزمون همگنی واریانس، خطی بودن همبستگی متغیر کنترل و متغیر مستقل و بررسی فرضیه های پژوهش با کمک نرم افزار SPSS ویرایش ۲۰ با میزان آلفا (مقدار خطای ۰.۰۵ و سطح اطمینان ۹۵) مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به نتایج یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت کلاس های طرحواره درمانی به عنوان نوعی روش توان بخشی در کاهش طرح واره های ناسازگار اولیه و مشکلات رفتاری و همچنین افزایش سلامت روان فرزندان خانواده های بدسرپرست تاثیر به سزایی دارد. از این رو رویکرد طرحواره درمانی به ویژه در فرزندان خانواده های بدسرپرست و بی سرپرست در کاهش طرح واره های ناسازگار اولیه و مشکلات رفتاری و بهبود سلامت روان نقش مهم و انکارناپذیری دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، طرح واره های ناسازگار اولیه ، سلامت روان ، مشکلات رفتاری ، بدسرپرست