حاشیه نشینی تهدید یا فرصت

حاشیه نشینی در ایران بعد از اصلاحات ارضی )که ناشی از ترس آمریکا از وقوع انقلابهای دهقانی بود مطرح شدوبابرنامه ریزی های مبتنی برالگوی سرمایه داری حاصل از ذهن برنامه ریزان غربگرا،)که توجه به عدالت اجتماعی را ناقض آرمانهای توسعه میدانستند شدت یافت و الان به بحرانی جهت ایجاد مشکل در شهرها مبدل شده ،بحرانی که ریشه بخش عمده مخاطرات اخلاقی و اجتماعی شهرهاست .بحرانی که اگرنگرشی درست بر ما غالب شود و از نگاه به عنوان تهدید ،به نگاه به عنوان رصت م دل شود آنگاه کلید حل آن را در دستان خود حاشیه نشینان میبینیم و صد البته باید حمایتی که سالها از آنان به ناحق دریغ شده بود را روا داشت ،و با نگاهی مبتنی برکرامت انسانی توانایی های آنان رادرمدیریت و بهسازی محل سکونتشان بارور ساخت و البته قطعانباید ازنظر دورداشت که ایجاداشتغال و افزایش میانگین درامدی که درمبادی مهاجرت و کنترل نرخ روبه تزاید مسکن شهری میتواند کنترل کننده رشداین مناطق باشد

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، غربگرائی ، کرامت انسانی ، گتو ، توانمندسازی ، تبعیض وبی عدالتی ، تمرکزگرائی ، آموزش و پرورش