نقش نیروهای انسانی توسعه یافته در بهبود نظام بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی در دوران کرونا مورد مطالعه دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی

هدف پژوهش حاضر، نقش نیروهای انسانی توسعه یافته در بهبود نظام بهداشت و درمان و آموزش پزشکی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی بر اساس آسیب شناسی دوران همه گیری کووید-۱۹ است. این پژوهش از نوع کاربردی و به صورت ترکیبی (کمی و کیفی) انجام شده است و از نوع تحقیقات آمیخته است. بدین صورت که در بخش کیفی از تحلیل مضمون و در بخش کمی از روش پیمایشی و پرسشنامه استفاده شد. جامعه آماری بخش کیفی شامل ۱۷ نفر از صاحب نظران نظام بهداشت و درمان و آموزش پزشکی است که به صورت هدفمند انتخاب شده اند. در بخش کمی، جامعه آماری شامل ۲۷۸ نفر از روسا، معاونان و کارشناسان این نظام است که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. داده ها از طریق مصاحبه و پرسشنامه جمع آوری شده و تحلیل کیفی با نرم افزار مکس کیودی و تحلیل کمی با نرم افزارهای SPSS و PLS انجام شده است. نتایج نشان می دهد که ۶ شاخص اصلی و ۹۵ شاخص فرعی در خصوص نقش نیروهای انسانی توسعه یافته در بهبود نظام بهداشت و درمان شناسایی شده اند. این شاخص ها شامل آسیب و ضعف ساختار، آسیب نیروی انسانی، بهبود نیروی انسانی، آسیب و بهبود ارتباطات هستند. تحلیل مدل ساختاری نشان می دهد که این ابعاد در توسعه نیروهای انسانی در نظام بهداشت و درمان و آموزش پزشکی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی تاثیر دارند. و نتیجه می گیریم برای توسعه نیروهای انسانی باید به شناسایی اسیب ها و ضعیف ساختاری پرداخته و در جهت بهبود از طریق توسعه نیروی انسانی، و بهبود ارتباطات و ساختار منابع انسانی پرداخت.

کلیدواژه ها:

نیروهای انسانی ، توسعه یافته ، نظام بهداشت و درمان ، آسیب شناسی ، کووید ۱۹