اثر بخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر قلدری و سلامت اجتماعی نوجوانان بزهکار شهر کازرون

هدف اساسی پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر قلدری و سلامت اجتماعی بود. جامعه آماری شامل ۳۰ نوجوانان پسر بزهکار ۱۲ تا ۱۸ ساله شهر کازرون بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزار پژوهش پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز (۲۰۰۴) و قلدری ایلینویز (۲۰۰۱) بود. همچنین رفتاری درمانی دیالکتیکی طی ۱۲ جلسه دوساعته بر روی گروه آزمایش اجرا شد. برای آزمون فرضیه ها از تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA) برای تحلیل داده ها استفاده شد و اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتههای پژوهش بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادارری را در قلدری و خرده مقیاسهای آن ۰/۰۰۰=P) و سلامت اجتماعی و خرده مقیاسهای آن ۰/۰۰۰=P) نشان داد.

کلیدواژه ها:

رفتار درمانی دیالکتیکی ، قلدری ، سلامت اجتماعی ، نوجوانان بزهکار