مقایسه خودپنداره در هنرجویان آموزش دیده موسیقی کلاسیک و آموزش ندیده شهرستان قزوین

هدف پژوهش حاضر مقایسه خودپنداره در هنرجویان آموزش دیده موسیقی کلاسیک و آموزش ندیده است. این پژوهش در زمره پژوههای پس رویدادی علی- مقایسهای قرار دارد جامعه آماری شامل ۲۲۰ نفر از نوجوانان دختر ۱۲ تا ۱۸ سال آموزش دیده و آموزش ندیده در آموزشگاههای موسیقی شهر قزوین هستند که طبق جدول کرجسی و مورگان نمونه ای به حجم ۱۲۰ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ۴۸ سوالی خودپنداره ساراسوت (۱۹۵۱) است. پرسشنامه ها از روایی بالایی برخوردار و پایایی پرسشنامهها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۰/۸۰ بدست .آمد جهت تحلیل دادهها از آمار توصیفی شامل جداول فراوانی و آمار استنباطی از آزمون کلموگروف اسمیرنوف و آزمون تحلیل واریانس یک راهه در نرم افزار ۲۱.SPSS استفاده شد. یافتهها نتایج نشان داد که بین دو گروه افراد آموزش دیده موسیقی و افراد آموزش ندیده از لحاظ دو متغیر خودپنداره تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین بین گروه آموزش دیده موسیقی و گروه آموزش ندیده از نظر تمامی مولفه های خودپنداره (جسمانی، اجتماعی، عقلانی، اخلاقی، آموزشی، خلق و خو) در سطح (۰/۰۵>P) تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری بر اساس نتایج می توان با استفاده از آموزش موسیقی کلاسیک به ارتقای سطح خودپنداره نوجوانان کمک کرد.

کلیدواژه ها:

خودپنداره ، موسیقی کلاسیک ، هنرجویان