تحلیل سبک شناسی روایت در آثار نیما یوشیج و تاثیرات آن بر شعر نو فارسی

تحلیل سبک شناسی روایت در آثار نیما یوشیج و تاثیرات آن بر شعر نو فارسی یکی از مسائلی است که به درک بهتر تحولات شعر معاصر کمک می کند. نیما یوشیج بنیانگذار شعر نو، فارسی نه تنها در فرم و قالب های شعری تغییرات عمده ای ایجاد کرد، بلکه در شیوه های روایتگری و بیان مفاهیم نیز به نوآوری های چشمگیری دست یافت. این مقاله با بررسی سبک شناسی روایت در آثار نیما به تحلیل تکنیک های مختلفی چون زاویه دید، ساختار زمانی و مکانی، و شخصیت سازی در اشعار او پرداخته است. تاثیرات استفاده از زاویه دید اول و سوم شخص، تداخل این زاویه ها و همچنین رویکردهای نوین نیما در زمان و مکان روایت باعث تحولی اساسی در شعر فارسی شد و موجب پیریزی پایه های شعر نو گردید. مقاله حاضر نشان می دهد که این نوآوری ها پایه های نه تنها در اشعار نیما، بلکه در اشعار شاعران معاصر نیز تاثیرات عمیقی به جا گذاشته است. نیما با استفاده از زبان و ساختار روایی نوین، امکان بازنمایی دقیق تر احساسات و مفاهیم پیچیده را فراهم ساخت و در نهایت به تغییر و تحول در شعر معاصر کمک کرد.

کلیدواژه ها:

سبک شناسی ، روایت ، نیما یوشیج ، شعر نو فارسی ، زاویه دید ، ساختار زمانی و مکانی ، شخصیت سازی ، شعر معاصر